maandag 21 december 2009
Complot of ongeval?
Is iedereen bij de neus genomen of is Silvio Berlusconi echt het slachtoffer geworden van geweld? Dat in Italië de eerste twijfels de kop opsteken leest u hier.
zondag 20 december 2009
Knikkende knieën
Koopjeszondagen brengen massaal mensen op de been. Stofdoeken maken de gourmetstellen klaar voor gebruik en champagneproducenten beleven gouden tijden. De laatste weken van het jaar naderen. Zoveel is duidelijk.
Hoewel ik me graag tegoed doe aan de overdadige maaltijden, bezorgen de feestdagen me elk jaar een beklemmend gevoel. Vanaf half december maakt angst zich van mij meester. Nachtenlang lig ik te woelen en te piekeren. Overdag leiden mijn gedachten telkens naar een en dezelfde vraag: wat zal ik dit jaar onder die grote groene spar in onze woonkamer vinden?
Er is wel degelijk reden tot paniek. Al sinds de kleuterklas lijken nutteloze en onbruikbare geschenken in mij een perfect slachtoffer te zien. Elk jaar opnieuw komen familie en vrienden aandraven met de meest bizarre cadeaus.
Zo was er het kerstfeestje uit het eerste leerjaar. Iedereen zat te pronken met de nieuwste strip van Jommeke of een spiksplinternieuwe doos kleurpotloden. Iedereen behalve ik. Met tranen in de ogen opende ik een minuscuul klein pakje dat uiteindelijk een porseleinen poesje bleek te zijn. ‘Zelf gemaakt door mijn overgrootmoeder,’ voegde de gulle schenkster er smalend aan toe.
Of wat te denken van de brillenpoetsdoekjes die ik ooit van een ex-vriendje heb gekregen? Een nuttig cadeau, dat wel. Alleen jammer dat ik me op dat moment nog helemaal niet verzoend had met dat ding op mijn neus.
Andere items op het lijstje ‘cadeaus om zo snel mogelijk te vergeten’: een knalroze portefeuille, een handtas die rechtstreeks uit de kast van Paris Hilton leek te komen en flanellen pyjama’s in schreeuwerige kleuren.
Niet verwonderlijk dus dat ik ook dit jaar de feestdagen met knikkende knieën tegemoet zie. Net als mijn omgeving waarschijnlijk. Want na al die jaren slaag ik er nog steeds niet in om enthousiast ‘oooh’ te roepen als ik weer een boek krijg dat al in mijn boekenkast ligt. ‘Wat leuk!’ krijg ik echt niet over mijn lippen als ik, de absolute koffiehater, een mand krijg met koffie in alle mogelijke smaken en kleuren.
Ach, ik troost me met de gedachte dat ik niet alleen ben. Vorige week biechtte president Obama schoorvoetend op dat hij zelden leuke cadeaus krijgt. Ook de groten der aarde moeten blijkbaar af en toe tevreden moeten zijn met een paar nieuwe sokken onder de kerstboom.
Hoewel ik me graag tegoed doe aan de overdadige maaltijden, bezorgen de feestdagen me elk jaar een beklemmend gevoel. Vanaf half december maakt angst zich van mij meester. Nachtenlang lig ik te woelen en te piekeren. Overdag leiden mijn gedachten telkens naar een en dezelfde vraag: wat zal ik dit jaar onder die grote groene spar in onze woonkamer vinden?
Er is wel degelijk reden tot paniek. Al sinds de kleuterklas lijken nutteloze en onbruikbare geschenken in mij een perfect slachtoffer te zien. Elk jaar opnieuw komen familie en vrienden aandraven met de meest bizarre cadeaus.
Zo was er het kerstfeestje uit het eerste leerjaar. Iedereen zat te pronken met de nieuwste strip van Jommeke of een spiksplinternieuwe doos kleurpotloden. Iedereen behalve ik. Met tranen in de ogen opende ik een minuscuul klein pakje dat uiteindelijk een porseleinen poesje bleek te zijn. ‘Zelf gemaakt door mijn overgrootmoeder,’ voegde de gulle schenkster er smalend aan toe.
Of wat te denken van de brillenpoetsdoekjes die ik ooit van een ex-vriendje heb gekregen? Een nuttig cadeau, dat wel. Alleen jammer dat ik me op dat moment nog helemaal niet verzoend had met dat ding op mijn neus.
Andere items op het lijstje ‘cadeaus om zo snel mogelijk te vergeten’: een knalroze portefeuille, een handtas die rechtstreeks uit de kast van Paris Hilton leek te komen en flanellen pyjama’s in schreeuwerige kleuren.
Niet verwonderlijk dus dat ik ook dit jaar de feestdagen met knikkende knieën tegemoet zie. Net als mijn omgeving waarschijnlijk. Want na al die jaren slaag ik er nog steeds niet in om enthousiast ‘oooh’ te roepen als ik weer een boek krijg dat al in mijn boekenkast ligt. ‘Wat leuk!’ krijg ik echt niet over mijn lippen als ik, de absolute koffiehater, een mand krijg met koffie in alle mogelijke smaken en kleuren.
Ach, ik troost me met de gedachte dat ik niet alleen ben. Vorige week biechtte president Obama schoorvoetend op dat hij zelden leuke cadeaus krijgt. Ook de groten der aarde moeten blijkbaar af en toe tevreden moeten zijn met een paar nieuwe sokken onder de kerstboom.
vrijdag 4 december 2009
Rookverbod
Compromissen. Niet alleen Jean-Luc Dehaene is er naarstig naar op zoek, ook de parlementsleden laten zich van hun beste kant zien. Vandaag bereikten de meerderheidspartijen een akkoord over het algemeen rookverbod. In de vorm van een compromis. Uiteraard.
De liberalen en de PS, die het voor een keer met elkaar eens waren, wilden het rookverbod beperken tot cafés waar bereide maaltijden geserveerd worden. 'Non' was de reactie van CDH en CD&V. Zij willen alle cafés rookvrij maken vanaf 2012.
Een compromis werd gezocht en gevonden. Ten vroegste op 1 juli 2012 en ten laatste op 1 juli 2014 komt het rookverbod er. Bovendien zal de regering in de tussentijd samenzitten met de sector om te zoeken naar begeleidende maatregelen. Zo bestaat de kans dat de wetgeving rond studentenarbeid versoepeld wordt.
Een reactie van de horeca bleef niet uit. In het VRT-journaal laten cafébazen en klanten hun sterkste argumenten boven. 'Omdat het altijd zo geweest is' en andere redenen tegen het rookverbod, ziet u hier.
Cafébazen zijn bezorgd
De liberalen en de PS, die het voor een keer met elkaar eens waren, wilden het rookverbod beperken tot cafés waar bereide maaltijden geserveerd worden. 'Non' was de reactie van CDH en CD&V. Zij willen alle cafés rookvrij maken vanaf 2012.
Een compromis werd gezocht en gevonden. Ten vroegste op 1 juli 2012 en ten laatste op 1 juli 2014 komt het rookverbod er. Bovendien zal de regering in de tussentijd samenzitten met de sector om te zoeken naar begeleidende maatregelen. Zo bestaat de kans dat de wetgeving rond studentenarbeid versoepeld wordt.
Een reactie van de horeca bleef niet uit. In het VRT-journaal laten cafébazen en klanten hun sterkste argumenten boven. 'Omdat het altijd zo geweest is' en andere redenen tegen het rookverbod, ziet u hier.
Cafébazen zijn bezorgd
Abonneren op:
Reacties (Atom)